تو نمی دانی!

آخر تو نمی دانی که تنهایی در ذهن من چگونه معنا می شود. 

تو نمی دانی که در تنهایی هایم چقدر تنها سر می کنم. 

به خنده هایم نگاه نکن!خیال کردی از شیطنت لبریزم؟! 

دست روی دلم مگذار . 

طوفان و سیل هم از دل ما گذر کرده به صاعقه احتیاج نیست. 

با من اهسته سخن بگو! 

خرابم نکن.ابادی ندارد این دلم 

من ساده‌ام ! 

مرا با اوهام خودت نساز که من؛تاب این همه بی تابی ندارم. 

بهار نزدیک است! 

می فهمی ؟ 

از شروع پاییز هم غمگین ترم 

بهار، شب ها پر از گریه می شود.تو که نمی فهمی من چه میگویم. 

بمن می گویند عوض شدی! 

نه عزیزم مرا عوضی گرفتی!من هنوز به سادگی کودکی ام باقی ماندم. 

چرا هر سال که می گذارد غم عیدانه ام سنگین تر می شود؟ 

دیگر لباس نو نمی خواهم؛ماهی قرمز،عیدی،هیچ. 

آرامشم را اگر کسی پیدا کرد برایم پست کند.مدتی است گم‌اش کردم. 

اطرافم را شلوغ کردم که بین مترسک ها قایم شوم وگرنه اینجا پر از جای خالی‌ست. 

باورت میشود؛خیلی وقت است که حتی روی نیمکت چوبی هم ننشستم.روی برگ های زرد هم قدم نزدم... 

صدای خدا را می شنوی؟! 

هر چه می گوید قبول ! اما بغض من بند نمی اید. 

آخر تو که نمی فهمی تنهایی هایم چقدر با تو فرق می کند. 

پشت یک چشم کم نور ، بین هزاران دلتنگی در زباله دان ذهنم خودم را پیدا می کنم. 

قلبم هنوز جوش نخورده!چه ترک بزرگی دارد. 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

^{پ‌ن:ساده ترین حرف دلم.} 

^{پ‌ن:نگو می فهمم چی میگی! اگه فهمیدی اونی رو بگو که انتظار دارم.} 

^{پ‌ن:مخاطب خاص؛خودم.}