آستانه دیروز...

نمی دانم از چه روست که می نویسم! 

فقط میدانم همان حسی که زمان ضیافتت به خلوتم متولد شد، حالا در هیاهوی خاطراتم راه رفتن می اموزد . 

بهار امد! 

دیدی گفتم زندگی کوتاه است. 

تو دیروز متولد شدی و امروز هم مردی. 

اما شراب کلامت هنوز کنج اتاقم خاک میخورد. 

گاهی آنرا میچشم تا خیال نکنم شیرین بودی ومن عاقلانه فرهاد شدم!

(میثم.ن)